Job

Hoofdstuk 11

¹ Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

² Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

³ Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

⁴ Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

⁵ Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

⁶ En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

⁷ Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

⁸ Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?

⁹ Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

¹⁰ Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

¹¹ Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

¹² Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

¹³ Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

¹⁴ Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

¹⁵ Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

¹⁶ Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

¹⁷ Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

¹⁸ En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

¹⁹ En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

²⁰ Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.