Job

Hoofdstuk 15

¹ Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

² Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

³ Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

⁴ Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

⁵ Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

⁶ Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

⁷ Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

⁸ Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

⁹ Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

¹⁰ Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

¹¹ Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

¹² Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

¹³ Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

¹⁴ Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

¹⁵ Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

¹⁶ Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

¹⁷ Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

¹⁸ Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

¹⁹ Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

²⁰ Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

²¹ Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

²² Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

²³ Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

²⁴ Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

²⁵ Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

²⁶ Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.

²⁷ Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

²⁸ En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

²⁹ Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

³⁰ Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

³¹ Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

³² Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

³³ Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

³⁴ Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

³⁵ Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.