Job

Hoofdstuk 39

¹ Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

² Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

³ Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

⁴ Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

⁵ Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

⁶ Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

⁷ Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

⁸ Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

⁹ Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

¹⁰ Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

¹¹ Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

¹² Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

¹³ Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

¹⁴ Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

¹⁵ Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

¹⁶ Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

¹⁷ Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

¹⁸ En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

¹⁹ Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

²⁰ Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

²¹ Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

²² Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

²³ Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

²⁴ Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

²⁵ Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

²⁶ Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

²⁷ Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

²⁸ In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

²⁹ Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

³⁰ Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

³¹ Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

³² Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

³³ Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

³⁴ En de HEERE antwoordde Job, en zeide:

³⁵ Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.

³⁶ Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

³⁷ Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.

³⁸ Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.