Job

Hoofdstuk 9

¹ Maar Job antwoordde en zeide:

² Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

³ Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

⁴ Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

⁵ Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

⁶ Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

⁷ Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

⁸ Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

⁹ Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

¹⁰ Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

¹¹ Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

¹² Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

¹³ God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

¹⁴ Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

¹⁵ Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

¹⁶ Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

¹⁷ Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

¹⁸ Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

¹⁹ Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

²⁰ Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

²¹ Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

²² Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

²³ Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

²⁴ De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

²⁵ En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

²⁶ Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

²⁷ Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

²⁸ Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

²⁹ Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

³⁰ Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

³¹ Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

³² Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

³³ Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

³⁴ Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

³⁵ Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.