Psalmen

Hoofdstuk 144

¹ Een psalm van David. Gezegend zij de HEERE, mijn Rotssteen, Die mijn handen onderwijst ten strijde, mijn vingeren ten oorlog;

² Mijn Goedertierenheid en mijn Burg, mijn Hoog Vertrek en mijn Bevrijder voor mij, mijn Schild, en op Wien ik mij betrouwe; Die mijn volk aan mij onderwerpt!

³ O HEERE! wat is de mens, dat Gij hem kent, het kind des mensen, dat Gij het acht?

⁴ De mens is der ijdelheid gelijk; zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw.

⁵ Neig Uw hemelen, HEERE! en daal neder; raak de bergen aan, dat zij roken.

⁶ Bliksem bliksem, en verstrooi hen; zend Uw pijlen uit, en verdoe hen.

⁷ Steek Uw handen van de hoogte uit; ontzet mij, en ruk mij uit de grote wateren, uit de hand der vreemden;

⁸ Welker mond leugen spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid.

⁹ O God! ik zal U een nieuw lied zingen; met de luit en het tiensnarig instrument zal ik U psalmzingen.

¹⁰ Gij, die den koningen overwinning geeft, Die Zijn knecht David ontzet van het boze zwaard;

¹¹ Ontzet mij en red mij van de hand der vreemden, welker mond leugen spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid;

¹² Opdat onze zonen zijn als planten, welke groot geworden zijn in hun jeugd; onze dochter als hoekstenen, uitgehouwen naar de gelijkenis van een paleis.

¹³ Dat onze winkelen vol zijnde, den enen voorraad na den anderen uitgeven; dat onze kudden bij duizenden werpen, ja, bij tienduizenden op onze hoeven vermenigvuldigen.

¹⁴ Dat onze ossen wel geladen zijn; dat geen inbreuk, noch uitval, noch gekrijs zij op onze straten.

¹⁵ Welgelukzalig is het volk, dien het alzo gaat; welgelukzalig is het volk, wiens God de HEERE is.