Psalmen

Hoofdstuk 2

¹ Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

² De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

³ Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

⁴ Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁵ Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁶ Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁷ Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁸ Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁹ Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

¹⁰ Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹¹ Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹² Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.