Psalmen

Hoofdstuk 22

¹ Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar.

² Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?

³ Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.

⁴ Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.

⁵ Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.

⁶ Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

⁷ Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

⁸ Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:

⁹ Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!

¹⁰ Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.

¹¹ Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

¹² Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.

¹³ Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.

¹⁴ Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.

¹⁵ Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.

¹⁶ Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.

¹⁷ Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.

¹⁸ Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.

¹⁹ Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.

²⁰ Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.

²¹ Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.

²² Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.

²³ Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

²⁴ Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!

²⁵ Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.

²⁶ Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.

²⁷ De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.

²⁸ Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.

²⁹ Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.

³⁰ Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.

³¹ Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten.

³² Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft.