Spreuken

Hoofdstuk 5

¹ Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

² Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

³ Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

⁴ Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁵ Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁶ Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁷ Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁸ Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁹ Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

¹⁰ Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹¹ En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹² En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹³ En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹⁴ Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁵ Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁶ Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁷ Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁸ Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁹ Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

²⁰ En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²¹ Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²² Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²³ Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.