26 april

De eerste tarwekorrel, de Bruidegom, moest in de aarde vallen teneinde weer op te staan. Zo moest de eerste bruid die werd geboren met Pinksteren door de donkere middeleeuwen gaan en zoals elk ander zaad worden begraven. Ze moesten sterven. Ze moesten het. Maar het begon weer uit te spruiten in Luther in de eerste reformatie. Het leek niet op het zaad dat de grond inging, maar het was het licht van die dag. De halm ging over in de aar, Wesley. En van de aar ging het in Pinksteren over, het kaf.

Een man die tarwe verbouwt, als u naar buiten gaat en u ziet de tarwe zich daarin vormen, dan ziet het er precies uit als de korrel. Maar als u een pincet neemt en gaat zitten en die tarwe neemt en opent, dan zit er helemaal geen korrel in. Het is slechts een omhulsel. En wat dan? Het is daar gevormd om de korrel te bevatten. Zie? En dan is het eerste wat u merkt dat het leven de halm verliet om in de aar te gaan; toen verliet het de aar en ging in het kaf; en dan verlaat het dit kaf en gaat in de tarwekorrel: drie stadia. En dan vormt het de tarwe na die drie stadia: Luther, Wesley, Pinksteren. Helemaal precies. U kunt de natuur niet onderbreken.

Nu kijk, elke drie jaar nadat een boodschap van God is uitgezonden organiseren ze zich. Deze duurt al twintig jaar en er is geen organisatie. Dat zal het niet worden, zie. Nu moet het kaf wegtrekken om de tarwe een kans te geven om voor de Zoon te liggen om te rijpen door de Boodschap, die weer terugkomt in de gemeente, het lichaam van Jezus Christus vormend, net zoals de eerste oorspronkelijke die de grond inging.

Om nu het eeuwige leven te zien. De halm hier terug droeg het leven. Zeker deed hij dat. Maar, ziet u, toen de stengel beëindigd werd door organisatie, ging het leven regelrecht door in Wesley. En let op elk ervan. Wel, een groot blad ziet er niet uit als het graan. Maar wanneer het kleine stuifmeel komt, het stuifmeel van de aar, dan ziet het er al veel meer uit als het graan. Maar wanneer het tot dat kaf komt, is het er bijna.

Zei Jezus niet in Matthéüs 24:24: “In de laatste dagen zullen de twee zo op elkaar lijken dat het zelfs de kiemen, de voorbestemden, de uitverkorenen, zou verleiden indien het mogelijk ware”? Bijna gelijk aan de werkelijke zaak, ziet u. In de laatste dagen dus. Ziet u, het is nu tarwe-tijd. Het wordt oogsttijd. Dit is niet Luthers tijdperk, dit is niet het Pinkstertijdperk, dit is het bruid-tijdperk.

Zoals Mozes een natie uit een natie riep, roept Christus heden een gemeente uit een gemeente, in type dezelfde zaak, en neemt haar mee naar het heerlijke, eeuwige, beloofde land.