23 mei

Niet lang geleden ging ik bij het Vaticaan kijken. Ik had daar in Rome twee avonden een samenkomst. En de volgende dag was ik op een steenworp afstand van het Vaticaan, en ze namen me mee om iets vreemds te zien. Het was een grote kerk en aan de voet ervan hadden ze een soort plaats om te planten. En wanneer de monniken stierven, brachten ze hen daar naartoe en plantten hen zoals je zaden in de grond zou doen, en lieten ze daar blijven tot het vlees van hun botten afviel. Dan halen ze de botten eruit en poetsen ze op en maken lichtvoorzieningen en maken plaatsen en zetten de schedels op de hoek. En het staat in rijen en helemaal volgepakt, oh, zo hoog als dit plafond, allemaal botten van monniken; hadden er veel die helemaal tot stof waren vergaan. Om dan de bijgelovigheid van de mensen te zien. Ze hadden over deze botten gewreven tot ze bijna doormidden waren gewreven. God woont niet in botten. God woont in Geest in de mensheid, de impuls van het hart zoals het door een mens heen klopt. God heeft dienstknechten.

U zegt: “Wel, hoe zit het daarmee, toen ze de man op Elia’s beenderen legden en hij levend werd?” Wel, dat gebeurde toevallig één keer, en dit was niet geheel toevallig en eigenlijk toch wel. Want er zat een vreemd leger achter deze mannen aan en ze deden hem daar niet met opzet in. Ze gooiden hem er gewoon in en God wekte hem snel op toen hij Elia’s beenderen raakte om het leger te kunnen verdrijven. Niets in de botten; Elia was in de heerlijkheid. Dus God woont in menselijke wezens. Amen. Nu, de enige manier waarop mensen Jezus zullen zien is wanneer ze Hem in u zien. U bent geschreven brieven. Als de Geest van Christus in u woont, brengt het uw gedrag in onderwerping aan Zijn Geest en het maakt dat u handelt als Hij en spreekt als Hij, wandelt als Hij, leeft als Hij. Zie? Mensen zien Jezus in u. Daar is het oude lied: “Laat anderen Jezus in u zien.”

Dus deze vrouw had God in Elia gezien. En ze zei: “Ik denk dat het nu fijn zou zijn als we iets doen voor deze dienstknecht van God. God zal het eren.” Wel, ze was haar tijd slechts een paar honderd jaar vooruit. Jezus zei: “Wanneer u een van Mijn discipelen een beker koud water geeft, zal het bij het oordeel niet worden vergeten.”

Wij falen om de kracht te zien die God in Zijn volk heeft gelegd. God is in Zijn volk. Gelooft u dat? God was eens bij Zijn volk toen Hij op aarde wandelde. Maar nu is God in Zijn volk. “Een korte wijl en de wereld ziet Mij niet meer, toch zult u Mij zien, want Ik (persoonlijk voornaamwoord, nu) zal met u zijn en in u tot het einde der wereld.” God woont, beweegt, werkt in mensen. Halleluja. God werkt niet door ordes. Hij werkt niet door organisaties. Hij werkt door individuen. God werkt in mannen. God doet het werk niet vandaag. Hij bekrachtigt of projecteert Zijn Geest in mannen om het te doen. Hij zei: “Ik ben de Wijnstok.” De wijnstok draagt geen vrucht. “Gij zijt de ranken.” En zoals David duPlessis vandaag rond het middaguur zei: “Als deze luie Pinkstermensen zouden opstaan en iets doen, in plaats van te proberen op de voorste rij te gaan zitten om te kijken wat God doet, dan zou de kerk vooruitgaan.” Ik denk dat dat juist is.

Sta op en beweeg. God verwacht het van u. U bent de ranken. Uw handen zijn Zijn handen. Uw lippen zijn Zijn lippen. Uw gedachten zijn Zijn gedachten.