20 oktober

Zij zeiden: “Wat zal het teken zijn van het komen van het einde van de wereld?”

En Jezus begon tot hen te spreken: “De tijd zal komen dat er geen steen op de andere zal gelaten worden. U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen, pestilentiën, aardbevingen op verscheidene plaatsen.”

Onlangs ginds in Californië, in Oakland, toen we het voorrecht hadden daar in een samenkomst te zijn, was het de eerste maal dat mijn vrouw ooit een aardbeving meemaakte. Ik zat in de kapperszaak en de zaak schudde een beetje. En de radio kondigde vlug aan dat er een aardbeving bezig was en men zei: “Ze verwachten er binnen ongeveer acht minuten nog één.”

En ik dacht: “O, wat als deze de laatste is?”

Ik haastte me uit de kapperszaak, ontmoette mijn vrouw die op straat wachtte, en we gingen een kleine drogisterij binnen om enkele ansichtkaarten te kopen om naar onze geliefden te sturen. En toen wij daar waren begon de gehele aarde te wiegen, één der geheimzinnigste, vreemdste gevoelens die een mens ooit kan voelen. De flessen begonnen van de plank te vallen en de luchtkokers begonnen van het gebouw te vallen, en de straat werd overstroomd door huilende en schreeuwende mensen, terwijl de pleisterkalk van de muren viel. En de grote gebouwen met dertig en veertig verdiepingen wiegden heen en weer tot de rook, of het stof van de mortel omhoog steeg als een grote paddestoel. En de mensen begonnen te schreeuwen en te rennen; ik zei: “Dat is de vinger van de almachtige God, Die zegt: ‘Het handschrift is op de muur.’”

Jezus zei: “Wanneer u hoort van aardbevingen op verschillende plaatsen.” De aarde scheurde bij de autosnelweg over een lange afstand open, anderhalve meter ongeveer, en het ging honderden meters diep de grond in. Op één plaats stortte de gehele autosnelweg in. En ik dacht, toen dat openscheurde, dat ik bijna de vinger van de Almachtige God kon zien, Die zei: “En er zullen aardbevingen zijn op verscheidene plaatsen.”

Terwijl de dag voorbijging troffen acht verschillende aardbevingen die stad. En de kroegen bleven open en de straten wemelden van de dronkaards. En halfgeklede vrouwen wandelden in de straten en alles, alsof er nooit iets was gebeurd. De mensen zijn vandaag zo aardsgebonden dat ik niet weet wat er nodig is om dit land te schudden. Zij lijken gewoon zo onbezorgd te zijn. Zij slaan er geen acht op.

En een man maakte zelfs een opmerking, zoals ik met mijn eigen oren hoorde: “Zag u wat ik deed? Ik schudde met mijn vuist. Ik ben de superman.”

En ik dacht: “Wat een godslastering.” Ik dacht daar nooit zozeer aan als godslastering als hoe ik het hier deed, precies in onze eigen stad, toen ik gisteravond naar de snelweg reed naar Georgetown, wanneer je hier de wijk uitrijdt, vlak voordat je bij de nieuwe snelweg bent. Er stond daar een groot reclamebord opgericht waarop stond: “Hij is opgestaan, heeft leven.” En op het volgende bord er vlak naast - alleen die twee - stond: “Waar Budweiser bier is, is leven.” Ik dacht: “Wat een godslastering!” Dat is alles wat het is. En de Bijbel zegt, dat, voor de tweede komst van Christus, de mensen godslasteraars zouden zijn, wandelend naar hun eigen goddeloze begeerten, echtbrekers en lasteraars. Hoe de wereld in zo’n misvatting is terecht gekomen.