1 maart

Johannes de Openbaarder, hij had een zeker geluid in zijn stem. Hij had de Here lief. Hij lag tegen Zijn borst. Hij had gemeenschap met Jezus. Hij leefde tot op bijna honderdjarige leeftijd. Hij deed wonderen en tekenen en zag visioenen.

En toen ze dat zagen, zeiden ze: “Hij is een tovenaar.” Dus namen ze hem en kookten hem vierentwintig uur in een grote pot met vet. Weet u wat? Die verborgen kracht kwam eruit. Die verborgen kracht die in zijn hart was, omgaf hem geheel. En toen ze in de pot met vet keken was die zegening op Johannes. En ze haalden hem uit het vet en er was zelfs geen geur van vet aan hem. En ze zeiden: “Hij is een tovenaar. Hij is een waarzegger. Hij is Beëlzebub.”

Elke man of vrouw die ooit heeft geprobeerd voor God te leven wordt beschuldigd van ongoddelijke zaken. “Hij is een tovenaar. Hij betoverde het vet.” Hij had zoveel kracht van God in hem, geen hekserij, maar wat was het? De verborgen kracht van God die in hem was. Hij zag eruit als een man. Hij at als een man. Hij sliep als een man. Hij huilde als een man. Hij was een man. Maar God was in Zijn man. De zegening was in de man.

“Zalig is de man”, zei David. Geen onzekerheid over hem. Die man weet waarover hij spreekt. Het maakt me niet uit wat de wereld zegt, wat u over hem zegt, hem boos probeert te maken, hij zal niet boos worden. Het kan me niet schelen hoeveel u over hem praat, hij zal er geen aandacht aan besteden. Hij zal doorgaan omdat hij hierbinnen een zegen heeft. Hij zal voor u bidden. Dat is juist. U zou alles ter wereld kunnen doen; hij zal er geen enkele aandacht aan besteden. Zal zijn naasten niet belasteren en rondgaan en moeite veroorzaken. Hij zal een vredestichter zijn. Hij zal alles doen wat hij kan, want hij is een kind van God. Gezegend is die man. Ja.