31 mei
Dag 171
Nu, God beloofde dat Hij in al hun noden zou voorzien, niet hun wensen nu, hun noden. Ze waren dus op weg gegaan met slechts heel weinig brood, genoeg voor ongeveer één dag. God wil niet dat u aan dingen hangt die u eens had, aan uw oude gewoonten hangt en dingen die u eens had. Maak u ervan los. God zal u iets beters geven. Dat is waar. Hebt u het ooit geprobeerd? Hij zal het.
U zegt: “Wel, ik kan het gewoon niet.” Ja, u kunt het; laat eens één keertje los en laat God toe. Laat gewoon los en laat Hem bewijzen wat Hij eraan kan doen.
En toen ze keken, de volgende morgen toen ze opstonden, toen was er iets bovennatuurlijks gebeurd. Ze hadden honger (tijd voor het ontbijt), en ze hadden de volgende morgen wafels met honing als ontbijt. Dat is juist. Zeiden dat ze wafeltjes hadden die naar honing smaakten, wafeltjes die al gebakken waren en naar beneden waren gestuurd met honing erop. Broeder, u kunt het niet beter hebben. Dat is goed voor ieder ontbijt. Jawel. Wafels met honing. Ze smulden ervan. En het was een type.
Dat was Christus Die neerkwam uit de heerlijkheid, Zichzelf vernederde in de vorm van het Brood des levens, leven gevend voor de reis. En het hield niet op te vallen totdat ze in het duizendjarig rijk binnengingen. Amen. Klopt dat?
Datzelfde manna viel voortdurend iedere dag behalve zondag, iedere dag hetzelfde, totdat ze het duizendjarig rijk binnengingen, het type, het beloofde land binnen. En dat is waar al de Hebreeuwse profeten gedurende de jaren naar hebben uitgezien, naar het duizendjarig rijk. En dezelfde Heilige Geest, wat een type was van wat viel op de Pinksterdag, zal steeds Dezelfde zijn totdat het duizendjarig rijk inzet. Mensen zullen de Heilige Geest nog steeds hebben en dezelfde dingen zullen plaatsvinden, de hele tijd door (dat is waar), tot het tijdperk van het duizendjarig rijk.
Christus, het Brood des levens, kwam neer vanuit de hemel, vernederde Zichzelf, gaf Zijn leven zodat u door Zijn leven genade zou ontvangen voor de reis. Waar kwam dat vandaan? Uit die Vuurkolom. Daar viel het uit vandaan. Hij was daarboven. Dat was Christus, Hijzelf, de Logos, de Engel van het verbond waarvoor Mozes Egypte verzaakte, niet wetend waarheen hij zou gaan, maar hij was op weg; de kinderen Israëls volgden het.
Aanhaling genomen uit de prediking:
- Water uit de Rots 24 februari 1955