28 augustus

Dag 260

En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen. En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed. En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk. En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden. En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden. En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien. En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger! Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u; En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.

Lukas 15:11-19

De verloren zoon keert terug naar zijn vaderlijk huis met de houding om een dienstknecht worden

Een Frans soldaat dus. Men had daar een groep soldaten uit het leger die deze amnesia hadden. Het komt van een shock op het slagveld. En men had een bepaald programma, en zij belden op en lieten mensen die vermiste geliefden hadden opbellen om te zien of zij deze jongens konden identificeren. Er was geen hoop voor hen; misschien dat één of twee van hen het vatten. En dan nam men de rest van hen mee naar een sanatorium waar zij de rest van hun leven zouden moeten blijven. Zij gingen de heuvels in; pakten een trein, en ze stopten bij een station, lieten de jongens uitstappen om hun benen te strekken. En de bewakers gingen op de heuvel staan om hen in de gaten te houden wegens dat geheugenverlies; zij moesten hen in het oog houden.

Ze letten daar dus op een jonge kerel. Hij stapte uit en begon rond te kijken naar die watertank, keek helemaal rond over de heuvel. Hij wreef zijn gezicht en bestudeerde de plaats, en hij keek opnieuw; hij zag die watertank. Hij keek het hele station rond en begon te wandelen.

In plaats van hem te stoppen, volgde de bewaker hem. Hij ging de heuvel over langs een klein pad, draaide rechtsaf en ging over een andere kleine heuvel en kwam bij een kleine blokhut. Hij keek. En van de veranda kwam een oude man met een wandelstok in zijn hand naar buiten en hij sloeg zijn armen om hem heen en zei: “Mijn zoon, ik wist dat je zou terugkeren. Ze vertelden mij dat je dood was, maar ik wist dat je zou terugkeren.” En de jongen kwam tot zichzelf. Zijn geheugenverlies verliet hem. Hij kon zich vereenzelvigen met wie hij was. Hij wist dat dat zijn vader was.

O, soldaat van het kruis, die een shock hebt gekregen door zoveel training, zoveel shocks van denominaties en geloofsbelijdenissen en de dingen van de wereld, waarom zou u niet gewoon even uitstappen en gaan rondkijken in de Bijbel? Misschien wat rondwandelen, en misschien vindt u uzelf hier een dezer dagen in het Woord geïdentificeerd als een gelovige. Misschien kent u Hem niet. Misschien kunt u tot uzelf komen zoals de verloren zoon, en uzelf vinden. U kunt misschien uw identificatie vinden in de woorden van God.

Aanhaling genomen uit de prediking:

Geestelijk geheugenverlies 11 april 1964