30 oktober

Ik hoorde het onlangs vertellen; ik geloof het. Op een hete namiddag in Georgia bezocht hij een apotheker. De oude apotheker was een fijne oude Christen broeder, vol van de Geest van God. Hij zei: “Kom binnen en ga zitten, laten we wat cola drinken.” Ze zaten daar en dronken hun cola. Hij zei: “Ik zou u iets willen vertellen en misschien gelooft u het niet.”

“Wel, laat het me eerst eens horen”, zei de prediker.

Hij zei: “Ik heb altijd geprobeerd mijn best te doen voor God.” (Hij was een diaken in een kerk.) “Ik heb altijd geprobeerd aan mijn roeping te beantwoorden en datgene te doen wat goed is. Ik heb niemand afgezet. Ik heb altijd, overal waar ik kon van mijn Heer getuigd. Mijn medicijnen hier, ik heb geprobeerd de beste kwaliteit te krijgen die er te koop was. Ik heb nooit iemand te veel laten betalen. Ik heb geprobeerd alles zo goed mogelijk te doen wat juist was om de Heer te dienen.” Hij zei: “Ik zal u vertellen wat er gebeurde. Mijn zoon die ook studeerde om apotheker te worden om mij op te volgen, bevond zich op zekere dag voor in het gebouw. Het was gedurende de crisistijd. Een kleine dame wandelde de deur binnen. Je kon zien wat haar probleem was. En ze zou moeder worden. En haar man, en beiden waren armoedig gekleed. Ze gaven het recept aan mijn zoon om het te laten bereiden, want de vrouw had dit bepaalde ding nodig dat de dokter haar had voorgeschreven. Hij zei: ‘Dat zal ongeveer zoveel kosten’, toen de aanstaande vader vroeg: ‘Hoeveel zal het zijn?’ ‘Zoveel.’ Hij zei: ‘Meneer, ik zal niet bij machte zijn het recept te laten bereiden, want ik heb helemaal geen geld.’”

“Wel,” zei hij, “mijn zoon zei: ‘Ga daar de straat door, ongeveer een half blok of een blok verder en sla dan linksaf en dan zult u de plaats zien waar ze een kantoor hebben voor liefdadigheid. Gaat u daar naar het loket en misschien zullen ze u het geld geven zodat u het kunt bestellen; dat ze zullen betalen voor dit recept, want de dame heeft het medicijn direct nodig.’” Hij zei: “Hij vertrok van die plaats, ging weg.” Hij zei dat hij naar zijn zoon luisterde. “En iets zei: ‘O nee, doe dat niet. Die vrouw heeft dat nodig!’” Hij zei dat hij eraan begon te denken: “Die lange rij mensen daarginds! Het is al zwaar voor een gezonde man om in de rij te staan, laat staan een moeder in die conditie. Ik zei tegen mijn zoon: ‘Ga, roep hen, vertel ze om terug te komen.’ En ik haastte me naar de deur en riep: ‘Kom terug! Kom terug!’ Ze kwamen terug. En ik zei tegen mijn zoon: ‘Bereid het. Er zijn geen kosten aan verbonden.’”

En hij zei: “Mijn zoon gaf me het recept en ik liep weg en bereidde het, bereidde het zo goed als ik kon, en liep naar de dame toe om het haar te geven en vertelde haar dat er geen kosten aan verbonden waren. Dat was in orde, omdat ze het zo dringend nodig had en ik kon het geld ervoor wel missen.”

“Ik stond op het punt het medicijn in haar hand te leggen. En toen ik dat deed, keek ik naar haar hand en er zaten littekens in. Ik keek op en ik legde het in Jezus’ hand. Ik begreep toen wat in de Schrift staat, wat het betekent: ‘In zoverre gij dit aan de minsten hebt gedaan, Mijn kleintjes.’”