7 mei

Dag 128

En op de derde dag was er een bruiloft te Kana in Galilea; en de moeder van Jezus was aldaar. En Jezus was ook genood, en Zijn discipelen, tot de bruiloft. En toen er wijn ontbrak, zeide de moeder van Jezus tot Hem: Zij hebben geen wijn. Jezus zeide tot haar: Vrouw, wat heb Ik met u te doen? Mijn ure is nog niet gekomen. Zijn moeder zeide tot de dienaars: Zo wat Hij u zal zeggen, doet dat. En aldaar waren zes stenen watervaten gesteld, naar de reiniging der Joden, elk houdende twee of drie metreten. Jezus zeide tot hen: Vult de watervaten met water. En zij vulden ze tot boven toe. En Hij zeide tot hen: Schept nu, en draagt het tot de hofmeester; en zij droegen het. Als nu de hofmeester het water, dat wijn geworden was, geproefd had (en hij wist niet, van waar de wijn was; maar de dienaren, die het water geschept hadden, wisten het), zo riep de hofmeester de bruidegom. En zeide tot hem: Alle man zet eerst de goede wijn op, en wanneer men goed gedronken heeft, dan de mindere; maar gij hebt de goede wijn tot nu toe bewaard. Dit beginsel der tekenen heeft Jezus gedaan te Kana in Galilea, en heeft Zijn heerlijkheid geopenbaard; en Zijn discipelen geloofden in Hem.

Johannes 2:1-11

Laten we nu dus het begin van Zijn bediening nemen. Hij was pas ergens geweest en had een wonder gedaan door water in wijn te veranderen. Hoe graag zou ik daar even de aandacht op willen vestigen, om te laten zien wat Hij in de opstanding zal doen. Het had uiteindelijk wijn kunnen worden. Het had inderdaad wijn kunnen worden als het door de wijnstok in de druiven was gekomen, naar het vat, verzuurd en gefermenteerd was; kwam er uit en was wijn. Maar Hij ging aan alles daarvan voorbij en maakte van water wijn. Zie?

Op die manier zal Hij het in de opstanding doen. Ik zal niet hoeven op te groeien totdat ik als tweeëntwintig of drieëntwintig jarige weer op mijn best ben. Oh, terwijl ik een oude bevende man ben, versleten op die manier. Hij zal het eenvoudig veranderen. Amen. Gaat daar eenvoudig aan voorbij. Mevrouw Branham en meneer Branham zullen niet in de echt verbonden hoeven te worden om iets met mijn geboorte van doen te hebben. Hij zal mij eenvoudig uit het stof vandaan roepen en dan zal ik zijn zoals ik op mijn best was, evenals u. Ieder persoon hier binnen zal opnieuw terug keren tot een jong persoon.

Neem uw vader en moeder die hier zitten, velen van u. Het heeft niet zo lang geduurd. Ik kijk hier nu naar een oud stel, velen van u, het haar wordt grijs. Het was niet zo lang geleden dat u haar naar het altaar leidde. Ze was een mooi jong meisje. U was een stoere jongeman. Heilig huwelijk, u werd met elkander verbonden door de almachtige God. O, wat sterk, hoe bewonderde ze hem als een knappe jonge man en zij was een knap, jong meisje. Maar het eerste wat er gebeurde, weet u, u stond op een morgen op en u zei: “Mamma, weet je, er komen rimpeltjes onder je ogen.”

Zij zei: “Pap, ik zag zojuist dat je grijs haar begint te krijgen.” Wat gebeurt er? De dood zet in. Juist. Hij zal je te pakken krijgen. God heeft dat zo bestemd.

Het eerste ding, weet u, we zullen op een dag aan het einde van de rivier komen, oud en grijs. Misschien komt de mijne ook op die manier. Maar dat is alles wat de dood hier voor u heeft gedaan, als u sterft dan eindigt het daar.

Maar dan, in de opstanding, dan zult u het voorkomen hebben zoals God u heeft gemaakt, die jonge man en jonge vrouw. En u en moeder zullen in de eeuwigheid zijn of in het grote duizendjarig rijk, jonge mannen en jonge vrouwen opnieuw en voor altijd.

Aanhaling genomen uit de prediking:

Op Uw Woord 21 februari 1954