15 juli

Deuteronomium. Het is een Grieks woord, dat een samengestelde betekenis heeft, ofwel het betekent: “twee wetten”. Het Griekse woord Deuteronomium betekent “twee verschillende wetten”. En dat is precies wat God heeft, twee verschillende wetten. De ene is een wet des doods, en de andere is een wet des levens. God heeft twee wetten. Hem te volgen, Hem te dienen en Hem te aanbidden is Leven. Hem te verwerpen is de dood. Er zijn twee wetten bij God.

Nu, één van die wetten werd aan de wereld bekend gemaakt op de berg Sinaï. God gaf de wet aan Mozes en Israël. Niet dat de wet hen kon helpen, maar de wet wees hen erop dat zij zondaars waren. Tot die tijd, totdat zij een wet kregen, wisten zij niet wat zonde was. Er kan geen wet zijn zonder straf. Een wet is geen wet, als er geen straf is. Dus daarom is de overtreding van de wet zonde en het loon van de zonde is de dood. Dus daarom werd, voordat God voor hen een wet maakte, hun geen overtreding toegerekend. Als er hier geen wet is die zegt dat u niet meer dan 50 kilometer per uur mag rijden, dan kunt u meer dan 50 kilometer per uur rijden. Maar als er een wet is die zegt dat u het niet kunt doen, dan is er een wet met een straf op de overtreding.

De wet des doods waren de geboden die op de berg Sinaï werden gegeven, die de mens vertelden dat hij een zondaar was en dat hij door Gods wet te overtreden, stierf. Maar er was geen verlossing in de wet. Het was alleen maar een politieagent, die u in de gevangenis kon werpen; de wet had niets om u eruit te brengen. Maar toen gaf Hij nog een Wet. Dat was op de berg Golgotha, waar de zonde Jezus werd toegerekend. En daar werd de straf betaald, en niet zonder wet, maar door genade bent u gered, door de genade van God door uitverkiezing van Gods voorkennis van uw wezen.

Wij zien deze twee wetten: Deuteronomium, sprekend van twee wetten. Er waren twee wetten; de ene was de wet des doods en de andere was de wet des Levens.

Er waren ook twee verbonden gegeven aan de mensen. Wij zullen daarover in de morgen spreken. Een ervan werd aan Adam gegeven op de voorwaarde: “Als u dit doet en dat niet doet...” Maar die wet werd gebroken. Adam en Eva braken die in de Hof van Eden. Toen maakte God het tweede verbond en gaf dat aan Abraham; en die wet was onvoorwaardelijk. “Het is niet wat u gedaan hebt of wat u zult doen;” zei Hij, “Ik heb het al gedaan.” Dat is genade; dat is de Wet des Levens. God deed dat voor Abraham en zijn zaad na hem. Dat is geheel Abrahams zaad zoals de Bijbel zei: “Geheel Israël zal zalig worden.” Maar dat betekent niet de Joden, maar zoals Paulus zei: “Dat Israël dat het innerlijk is.” Israël dat het uiterlijk is, zoals wij onlangs spraken, waren Izaäks kinderen door seks. Maar de wet van God was door Christus, die Abrahams Koninklijke Zaad was, zodat door genade geheel Israël gered wordt. Dat betekent dat allen die in Christus zijn, worden gered, allen -- Gods tweede verbond.