26 augustus

Onlangs ’s avonds was ik zo verbaasd. Er kwam een kleine vrouw het podium op, in die grote plaats daar die wel driehonderd duizend dollar had gekost, en ze had een beetje make-up op haar gezicht. Ze stond daar en begon te beven. Ik zei: “U bent een Lutheraan,” door de Heilige Geest. Ze zei: “Ja, meneer.”

En ik zei: “U bent hier voor gebed. En de reden waarom u zo loopt is omdat beide knieën gebroken zijn geweest.” Ik zei: “Dat werd veroorzaakt door een auto-ongeval in een auto die u bestuurde, vier jaar geleden.”

Ze zei: “Dat is waar.”

Ik zei: “Uw dokter is een kleine korte kerel, kaalhoofdig en hij draagt een bril.”

Ze zei: “Dat is waar.”

En ik zei: “Hij behandelt u omdat in de knieën de botstructuur tuberculeus is geworden, en zelfs het vlees rot weg rondom het bot.”

Ze zei: “Dat is waar.” En ze zei: “Is er nog hoop voor mij?”

Ik zei: “Dat hangt af van uw benadering tot de Here Jezus.”

Ze zei: “Kunt u mij helpen?”

Ik zei: “Nee mevrouw, niemand kan u nu helpen, maar u moet uzelf helpen naar Gods toebereide zegeningen voor u.”

En ze zei: “Ik geloof nu met geheel mijn hart.”

Ik zei: “De Here genas u, zuster; het is ZO SPREEKT DE HERE, u bent genezen.”

Ze zei: “Meneer Branham, ik ben gedurende vier jaar niet in staat geweest te knielen,” terwijl ze huilde, in haar handen stond te wrijven. En een groot gehoor van mensen zat te huilen, Lutheranen, Presbyterianen.

En ik zei: “Waarom gaat u niet naar het altaar en knielt u neer?”

Ze zei: “Laat me precies hier neerknielen, precies waar ik genezen ben.”

Ze had nog geen stap gelopen maar ze wist dat ze genezen was. Er had iets plaats gevonden. Ziet u? Ze wist het; daar zat geen gissen bij.

Ik zei: “Kniel maar neer.”

En voor de eerste keer in vier jaar, met beide knieën gebroken en helemaal verkalkt, werden de botten hersteld. Deze vrouw knielde als een jonge vrouw op haar knieën neer terwijl de tranen over haar wangen stroomden, hief haar handen op naar God en stond toen weer net zo gemakkelijk op als een klein meisje en trippelde het podium af. Wat was dat? God moest daarvoor een weg maken. Nu, Hij zendt dokters, dat is waar. En dokters zijn fijn. En ze deden alles wat ze maar konden doen, maar God had een weg gemaakt. Dat is het. Ziet u? Nadat de dokter op zijn manier had gefaald; maar Gods weg is zoveel hoger dan onze weg. Wat een wondervolle zaak.