16 september

Moeder Wright had een grote kersentaart voor mij gebakken, weet u, met kersen die uit dat boompje kwamen waarvan ik dikwijls had mee geholpen om ze uit te plukken. Meneer Wright is al in de tachtig en zij is ongeveer zeventig, en dan met dat gehandicapte meisje. Dus ik zou alles voor deze mensen willen doen wat ik maar kan. Arm.

En we zaten te praten over het bouwen van de nieuwe kerk hier, de Tabernakel, en meneer Wright zei tegen mij: “Hoe gaat het met de toezeggingen die zijn gedaan voor de Tabernakel?”

Ik zei: “Broeder Wright, ik ben daar niet genoeg om dat te weten.”

En hij zei: “Wist u dat?” Zei: “Hattie wilde vijftig dollar aan de kerk geven en broeder Roberson, de beheerder van de kerk, een ervan, de voorzitter, wilde het haar niet laten doen.” Zei: “Omdat het haar ongeveer zes maanden zou kosten om die vijftig dollar uit deze heuvels hier te krijgen.” En hij zei: “Maar ze gaf er twintig, en broeder Branham, ze wil…”

Ik dacht: “Weet je wat? Ik heb hier twintig dollar in mijn portemonnee. Meda gaf me die om een paar eieren te kopen.” Ik zei: “Ik zal haar die twintig geven voordat ik vertrek. Ze is hier nu niet en ze merkt er niets van. En dan koop ik een paar dozen ijs voor haar en dingen, want ik heb zo’n medelijden met haar, die kleine moeder die hier zo hard moet werken op die heuvel.” Dus ik dacht: “Ik ga haar die twintig dollar geven, dat ga ik doen. Als ik vertrek dan laat ik het gewoon liggen en dan krijgt ze het en dat is de twintig dollar die ze ginds in de kerk heeft betaald.” Dus ik dacht: “Ik ga haar dat geven.”

Iets zei tegen mij: “Maar jouw Heer stond op een dag vlakbij een muur en zag rijke mensen duizenden dollars in de schatkist gooien. En er kwam een kleine weduwe aan die slechts drie penny’s had, haar hele levensonderhoud. En nu, wat zou jij hebben gedaan als je daar had gestaan? Als je had gezien dat die kleine weduwe deze drie penny’s erin had gegooid, dan was je er naar toe gerend en had gezegd: ‘O nee, zuster, doe dat niet, doe dat niet, want we hebben al ruim voldoende; we hebben dat niet nodig.’ Maar Jezus zei helemaal niet dat ze dat niet moest doen. Hij liet haar haar gang gaan. Want Hij wist dat Hij iets voor haar had langs de weg, iets dat beter was.” Ziet u? Dus Hij liet haar begaan. God houdt van een blijde gever.

Dus toen zei ik: “Wel, dan houd ik mijn geld maar in mijn portemonnee (zie?), dat is dan in orde; ik laat het gewoon gaan.”