15 september

Het was een zeer bijzondere tijd. We beseffen dat waar we over spreken in de Schrift, er staat dat er geen open gezicht was in de dagen van Samuël. Daarom: “Waar geen openbaring is,” zegt de Bijbel, “daar verwildert het volk.” We moeten een visioen hebben. En visioenen komen tot de profeten en het is het Woord des Heren dat tot hen gesproken wordt.

En we ontdekken dat Eli geen profeet was; Eli was een priester. En hij werd oud en zijn ogen werden blind en hij kon niet meer zien waar hij heen liep; een grote, zware man. Hij was begonnen onachtzaam te worden in het werk des Heren.

En dat is iets zoals het vandaag is. Ik denk dat de kerk, de organisaties en denominaties gedurende een lange tijd op het veld zijn geweest en losjes beginnen te worden. En het werk des Heren wordt ongedaan gelaten, het Woord der waarheid, omdat de kerk in zichzelf kortzichtig is geworden. En wat we vandaag nodig hebben is de stem van God die onder ons spreekt, ons terugbrengt.

Kijk, Eli was nalatig geworden en zijn gezichtsvermogen faalde. Hij was een priester. En ze hadden geen open gezicht van de Here.

God heeft beloofd tegemoet te komen aan de nood van het uur. Dat doet Hij altijd. En vandaag hebben we de stem van God nodig om tegemoet te komen aan de nood van het uur, om tegemoet te komen aan de tijd waarin wij leven. Omdat Hij het heeft beloofd, kunnen wij er volledig op rusten dat Hij Zijn Woord zal houden. Dat is het vertrouwen dat de gelovige in zijn Maker heeft, dat Hij aan de nood zal tegemoet komen.

En vandaag, één reden waarom de kerk in de toestand is waarin ze is, is omdat er zoveel andere stemmen zijn die de kerk wegtrekken van de stem van God, zodat het zeer twijfelachtig is dat velen de stem van God zouden horen, ofschoon hij regelrecht in hun midden spreekt. Waarschijnlijk zouden ze het zelfs niet begrijpen, omdat het een vreemde zaak voor hen is. Ze hebben zich zozeer geconcentreerd op de stemmen van deze dag.