29 januari

Dag 29

En de Farizeeën kwamen tot Hem, verzoekende Hem, en zeggende tot Hem: Is het een mens geoorloofd zijn vrouw te verlaten, om allerlei oorzaak? Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne de mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw? En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot één vlees zijn; Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar één vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.

Mattheüs 19:3-6

Dus, weet u, kleine Izebel had in haar huis één ding geleerd en dat was het gebruik van verf. Dat is de heidense gewoonte. Iedere soort verf, niet in de wereld, maar al het verven van gezichten, wat bij de heidenen vandaan komt, wordt door de gelovigen veroordeeld. Ik hoop dat dit goed diep doordringt, om u echt goed ziek te maken gedurende een paar ogenblikken. Maar nu, word niet boos op mij, ik houd van u. Maar ik wil u slechts vertellen wat de waarheid is.

Ze was dus gewend zich op te maken; ze maakte van zichzelf een kleine vlinder. En broeder, dat is het soort dat heel wat goede mannen kan betoveren. Dat is zo. Zie ze op straat met lipjes als een rozenknop en een heleboel Max Factor erop, maar het zal nimmer de zonderimpels wegbranden. Denkt u dat maar nooit. God kijkt er dwars doorheen.

Dus Izebel wist hoe ze het moest aanleggen om zich er mooi te laten uitzien. Toen Achab, deze jonge Joodse knaap koning werd, deed ze de manicure op haar ogen, of hoe je het ook noemt, weet je, en ze knipperde er mee en Achabs hart sloeg op hol omdat hij God daar niet in had om hem beter te leren. Dat is juist. Dus, oh, wat een zaak was dat.

Nu, toen ze met Achab begon te flirten, trouwde Achab met haar. Hij dacht: “Dat is precies iemand voor mij.”

En er zijn heel wat mannen die deze fout hebben gemaakt. Heel wat mannen hebben dat gedaan. Je moest haar eens zien als het wasdag is of wanner ze is schoon gemaakt. Echt, het zou uw gedachten geheel kunnen veranderen. Een vrouw zou in het geheel niet gehuwd moeten worden op haar uiterlijk, maar op haar karakter.

Laat me u vertellen, jongen, als u haar huwt terwijl ze helemaal beschilderd is, dan zal ze een dezer dagen verwelken. Zelfs al is ze knap, dat zal een dezer dagen verwelken. Wacht tot haar eerste baby is geboren en haar tanden beginnen uit te vallen. Iets later zullen er rimpels om haar ogen komen en het haar wordt grijs. U zult op een morgen wakker worden en u afvragen wat u hebt getrouwd. Dat is zo. Ik meen dat; niet als grap. Echt niet. Dat is waar. Ik leg hier slechts een achtergrond voor iets wat ik wil zeggen. Ziet u? Dat is waar.

Maar als u haar lief hebt omdat er met haar iets is waar u voor hebt gebeden en God heeft u bij elkaar gebracht, dan kan ze oud en gerimpeld en lelijk worden, dat maakt geen enkel verschil; u houdt voor eeuwig van haar. “Wat God heeft samengevoegd, kan niemand scheiden.” Dat is waar. Vraag God dus eerst.

Aanhaling genomen uit de prediking:

Verwachting 5 oktober 1956