23 november

Niet lang geleden stond ik bij “Mijn oud Kentucky huis.” Ik was daar niet ver bij vandaan geboren en ik had mijn handen op deze manier op het schrijfbureau gelegd. Daar had de inspiratie Stephen Foster getroffen toen hij het lied schreef “Mijn oud Kentucky huis.” Ik zag zijn afbeelding en de engel waarvan werd verondersteld dat hij hem aanraakte en zijn inspiratie gaf, enzovoort. En nadat de gids de rondleiding had beëindigd, zat ik alleen en ik dacht: “Meneer Foster, u had het in uw hoofd en niet in uw hart.” Want iedere keer als hij had geschreven, de inspiratie had gekregen, een lied had geschreven, zou hij weggaan en daarna gaan drinken. Tenslotte, u weet hoe hij een einde aan zijn leven maakte, nadat hij omhoog getrokken was geweest in die inspiratie en eruit vandaan kwam, toen riep hij een knecht en nam een scheermes en pleegde zelfmoord; het einde van Stephen Foster.

Ik dacht aan William Cowper, (u hoorde van hem), die dat beroemde lied schreef:

Daar is een bron gevuld met bloed,

Vloeiend uit Immanuëls aderen.

Waar zondaren ondergedompeld in die vloed,

Al hun schuldige vlekken verliezen.

Ongeveer twee of drie jaar geleden stond ik daar bij zijn graf in Engeland, vanwege zijn geschiedenis. En William Cowper, die bekend stond als een zenuwpatiënt, was daar omhoog opgetrokken in die inspiratie om dat lied te schrijven, en toen hij uit die inspiratie vandaan kwam, toen nam hij een taxi en probeerde een rivier te vinden om zelfmoord te plegen. Wist niet meer waar hij zich bevond, wat hij aan het doen was, niets meer. Ziet u? Hij was ergens omhoog geweest. Dat zijn dichters.

Kijk naar profeten. Kijk naar Jona toen hij op weg was naar Ninevé en een boot naar Tarsis nam, en hij was God ongehoorzaam en hij werd uit het schip gegooid en een walvis slokte hem op en hij werd naar Ninevé teruggebracht en hij gaf zijn profetie. De stad was ongeveer zo groot als St. Louis, Missouri, meer dan een miljoen inwoners. Sommigen van hen wisten zelfs niet het verschil tussen hun linker- en rechterhand. Maar de profeet liep door de straten en schreeuwde zijn profetie uit, zodanig dat de mensen zich bekeerden en zelfs hun dieren met zakken bekleedden.

En toen de inspiratie hem had verlaten, zat hij onder een kleine wilde wingerd en bad dat God zijn leven zou wegnemen. Is dat zo? Kijk, u begrijpt dat niet. Hij was ergens omhoog en zolang de inspiratie op hem was, was het in orde, maar toen het hem verliet, wat toen?

Het heeft geen nut dit uit te leggen. Het is eenvoudig een leven alleen. Ziet u? Wanneer je daarin bent is het niet slecht, noch als je eruit bent, maar wanneer je er tussenin zit. Je weet niet waar je je bevindt en wat je aan het doen bent. Waar spreekt het van? Het spreekt over één ding, broeder. Er bestaat een land ginds over de rivier.