25 februari

Dag 56

En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een braambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde in het vuur, en het braambos werd niet verteerd. En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, en dat grote gezicht bezien, waarom het braambos niet verbrandt. Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo riep God tot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes, Mozes! En hij zeide: Zie, hier ben ik! En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig land.

Exodus 3:2-5

Waarschijnlijk zitten hier heel wat mannen vanavond die, als ze slechts hadden gedaan wat God hun een lange tijd geleden vertelde om te doen, nu ergens het Evangelie zouden prediken. Sta niet slechts stil. Als u geen prediker bent, getuig, doe ergens iets. Sta niet stil. Als u borden wast, wel, getuig tegen uw buurman. Ga naar buiten en deel traktaten uit; doe iets. Sta niet stil. Wat ligt in uw macht? Ga iets doen. En wat u maar kunt gebruiken, gebruik het.

Ik kan Mozes zien terwijl hij onderweg is en op een morgen wat schapen hoedt, misschien denkt hij wel aan de toestand waarin hij is. Hij was toen ongeveer tachtig jaar.

Sommige mensen zeggen: “Ik ben te oud.” Mozes was dat niet toen hij tachtig was. Hij was er dus al veertig jaar en God had hem daar helemaal achterin de woestijn een opvoeding gegeven zoals aan een kind, om hem gereed te maken, om hem voor te bereiden voor de dienst des Heren.

En toen was daar een brandende braamstruik. En Mozes liep op de brandende braamstruik toe om er naar te kijken. Ik geloof niet om het te bekritiseren. Er was heel wat vuur en oplaaien en beweging. Dus hij dacht dat hij er even langs zou lopen om te kijken waarom het niet verbrandde. En terwijl hij er dichtbij kwam, zei de Here: “Neem je schoenen van je voeten want je staat op heilige grond.”

Wat als Mozes had gezegd: “Ik zal mijn hoed wel afnemen, Here, dat is net zo goed.” Maar God zei niets over zijn hoed, Hij zei ‘zijn schoenen’. Ik geloof dat wij eenvoudig moeten doen wat de Schrift ons vertelt om te doen, ongeacht hoe moeilijk het lijkt en hoe verschillend van wat we hebben geleerd, we moeten doen wat God ons vertelde om te doen. Toen Hij schoenen zei, bedoelde Hij schoenen.

Mozes deed zijn schoenen uit en begon dichterbij te komen. Dat was de Engel des Heren, Jezus Christus, die in die braamstruik was, de Vuurkolom die de kinderen Israëls door de wildernis leidde. En iedere leraar weet dat de Engel van het verbond Jezus Christus was. Hij was de Rots die in de wildernis was. Hij was in de koperen slang. Hij was in al die aartsvaders. Hij was in David. Hij was het door het hele Nieuwe Testament heen. En Hij is vanavond in Zijn gemeente. Precies dezelfde Jezus, van gisteren, vandaag en voor altijd: en Hij verandert niet

Aanhaling genomen uit de prediking:

God geeft Mozes, de profeet, zijn opdracht 8 mei 1953