Instellingen
RSS
E-Book
Download ePub12 maart
Dag 72
Daarom bracht de HEERE over hen de krijgsoversten, die de koning van Assyrië had, die Manasse gevangen namen onder de doornen; en zij bonden hem met twee koperen ketenen, en voerden hem naar Babel. En toen hij hem benauwde, bad hij het aangezicht des HEEREN, zijns Gods, ernstig aan, en vernederde zich zeer voor het aangezicht van de God zijner vaderen, En bad Hem; en Hij liet Zich van hem verbidden, en hoorde zijn smeking, en Hij bracht hem terug te Jeruzalem, in zijn koninkrijk. Toen erkende Manasse, dat de HEERE God is.
Hier niet lang geleden in Chicago belegde een Volle Evangeliegroep een samenkomst. En ze gingen naar een zekere grote Bijbelschool en ze vroegen een grote intellectuele spreker. Het werd in de hele stad geadverteerd dat deze grote spreker van een bepaalde grote school, met een geweldige naam, zou komen. Tjonge! Met zoveel graden achter zijn naam dat ze dachten dat dit wel het neusje van de zalm zou zijn. En toen de menigte binnen was gekomen om naar de man te luisteren, stond hij achterin het gebouw op met een pak aan en zijn boordje omgekeerd en met een redevoering onder zijn arm, liep naar boven en spreidde het uit over de plaats.
En de speech, oh, het was groots. Er was niemand die een woord tegen die speech kon inbrengen. Het was perfect. Het taalgebruik was volmaakt. Zijn bewegingen en preekstoelgedrag waren perfect. Nimmer stamelde of stotterde hij of kwijlde hij zoals velen van ons doen. Maar hij bracht zijn redevoering met zo’n welsprekendheid naar voren.
Maar hij dacht: “Bij zo’n groep ongeletterde mensen zal ik daar naar boven gaan en ze eens laten zien wat het echt betekent om een prediker te zijn.” Met z’n borst vooruit liep hij helemaal opgeblazen naar voren en sprak zijn redevoering uit. Maar hij ontdekte dat het niet werkte bij dat soort mensen. Het ging over hun hoofden heen. Zulke geweldige, hoogdravende woorden begrepen ze niet.
Na een poosje, toen hij inzag dat hij het fout had gedaan, verzamelde hij zijn papieren en legde die op zijn arm. Met z’n schouders naar beneden hangend, z’n hoofd naar omlaag, z’n knieën ingezakt, liep hij verslagen, nederig, vernederd, uit de preekstoel vandaan.
Er zat daar een oude heilige achterin die om zich heen keek, iemand aanstootte en zei: “Als hij naar boven was gegaan op de manier waarop hij naar beneden kwam, zou hij naar beneden zijn gekomen zoals hij naar boven is gegaan.”
Dus zo is het wel ongeveer. Totdat iemand weet dat hij niets weet, en hij zichzelf voor God wil vernederen en verwacht dat de Heilige Geest het werk doet; daar gaat het om. De mens kan niets bereiken door zijn intellectuele vermogens. Hij moet uitsluitend op God vertrouwen.
Aanhaling genomen uit de prediking: