9 september

Ruth, een beeld van de gelovige nu. Wat is de gelovige? Wanneer zij of hij er uitkomt, de persoon uit de wereld komt, dan komt hij binnen onder Christengelovigen. Vrouwen die vroeger rookten, dronken en kaart speelden op clubs enzovoort, en allerlei soorten voorliefdes hadden, en als een soort ‘opgekapte vogel’ waren. Maar nu is ze veranderd, zij heeft haar besluit genomen om met God te gaan. Nu komt ze onder een volk dat niet gelooft in dat soort gedoe. Ze is een vreemde. Ze moet gaan wandelen als een pelgrim. Zij kent hun gewoontes niet, zij zijn allemaal vreemd voor haar. Ze weet niet wat te doen. Dat is wat Ruth moest doen. Dat is wat u hebt te doen. Dat is wat ik heb te doen.

Toen ik Christus aanvaardde, werd ik uit mijn eigen huis gezet. Toen ik Christus aannam, verwierpen mijn vrienden, vriendinnen, iedereen mij. Ik trok in bij een oud stel mensen, die de Heilige Geest hadden en in God geloofden, Hem dienden. De meisjes die daar in die gemeente waren, waren anders dan de meisjes waar ik mee om was gegaan. Zij zagen er anders uit. Ze gedroegen zich anders. Zij waren vreemd, en ik was bevreesd voor ze. Zij waren andere mensen.

Dat was wat Ruth ook moest doen. Zij moest uit het hare vandaan komen naar een ander volk. Ze was bekeerd. Zij nam een besluit. En u neemt een besluit. En u moet uw keuze maken. Wilt u teruggaan naar de dingen van de wereld? Of wilt u doorgaan met God?

Wilt u zich gedragen als de wereld, en alle anderen? Kus dan Christus vaarwel, en ga terug. Maar als je de weg wilt gaan met de weinige verachten des Heren, houdt dan vast aan Gods onveranderlijke hand. Ongeacht wat de rest van de wereld zegt, u houdt daar vast. “God zei het zo, het is waar, ik geloof het. Hoewel ik niet kan maken dat het gemanifesteerd wordt in mijn leven, God zei het zo, ik geloof het. Ik houd hier vast!”

Dat is de wijze waarop zij handelde ten opzicht van Naomi. “Ik zal u niet verlaten. Ik zal gaan waar gij gaat. Uw volk zal het mijne zijn. De wijze waarop zij zich gedragen, is de manier waarop ik mij zal gedragen. De manier waarop zij het doen, is wat ik zal doen. En wat zij eten, dat zal ik eten. Waar u zult sterven, zal ik sterven. En waar u wordt begraven, zal ik begraven worden. En moge de Heer meer aan mij doen als ik ergens faal.” Dat is de werkelijke vastomlijnde beslissing. God wil vastomlijnde beslissingen uit Zijn Gemeente.

“Wel, Heer, als U me wilt zegenen en dit voor mij doet, dan zal ik zo en zo doen.” Dat is geen beslissing.

“God, het kan me niet schelen wat U met mij doet. Ik ga hoe dan ook. Of ik sterf, goed. Leven of sterven, of wat ook; of ze om mij lachen, gekheid over mij maken, maakt mij geen enkel verschil. Ik zal hoe dan ook gaan.” Dat is een haarscherp besluit.