18 oktober

Onlangs ontmoette ik een jong meisje met wier moeder ik uitging toen we jong waren. Zij was een lieftallige, mooie vrouw. Zij heet nu Huff, maar haar meisjesnaam is Lee. Ik was destijds voorganger in de Baptistengemeente in Milltown en zij hoorden bij de Verenigde Broedergemeente. Maar zij mochten mij erg graag. Ik ging met haar. Zij woonden helemaal voorbij broeder Wright. Ik kwam vaak bij hen thuis. Het meisje was erg aardig; ze was een vriendin van mij. Broeder Lee was een fijne man, een trouw lid van de kerk, de richting van de Verenigde Broedergemeente. Op een avond nodigde hij me uit bij hem thuis te komen en te blijven overnachten. Ik zei: “Broeder Marrion, dat zal ik graag doen.” Dus, toen de samenkomst voorbij was, stapte ik met het meisje in de auto en we gingen op weg. Ik moest, geloof ik, wel een dozijn hekken opendoen, terwijl we rond de heuvel naar boven gingen, voordat wij bij het grote oude houten huis kwamen. Wij bleven buiten zitten wachten tot haar vader en moeder kwamen met haar jongere zuster. Toen zij gekomen waren gingen we allemaal naar binnen en aten een kleine lunch die avond. De moeder had iets toebereid en we aten dat op. De vader en ik sliepen samen beneden, op een heel groot bed. Het bestond uit een strozak en een verendekbed erover. Dat sliep heel goed, beter dan die mooie matrassen die je tegenwoordig koopt, dat verzeker ik u. Moeder en de twee dochters sliepen boven.

Die nacht, terwijl we daar lagen, had broeder Lee een droom. Hij had steeds weer met mij gedebatteerd over de waterdoop in de Naam van de Here Jezus Christus. Hij geloofde daar niet in. Hij was aannemer. Hij zei: “Broeder Branham, ik had zojuist een droom. In de droom ging ik naar New Albany en daar bouwde ik voor iemand een huis. Hij gaf mij er de bouwtekening van. Maar toen ik daarop zag hoe hij zijn ramen had geplaatst en hoe hij een bepaalde kamer had ontworpen, zei ik: ‘Dat is niet goed. Dat kan gewoon niet goed zijn. Dat past niet! Dat is niet goed.’ Dus bouwde ik het zoals ik dacht dat het goed zou zijn. Toen hij van zijn vakantie uit Florida terugkwam, had ik zijn huis bijna klaar.

Hij keek naar het huis, haalde de bouwtekening, keek erop en zei: ‘Zeg, u heeft mijn huis verkeerd gebouwd.’

Ik antwoordde: ‘Nee, ik heb uw huis niet verkeerd gebouwd.’

Hij vroeg: ‘Wat is dat hier dan en dit hier? Dat hoort daar in werkelijkheid helemaal niet.’

Hij zei: ‘Breek het maar af en bouw het overeenkomstig de tekening, als u ooit wilt dat ik u ervoor betaal.’”

En hij zei: “Broeder Branham, wat denkt u daarvan?”

Ik zei: “Er loopt een beek hier vlak langs uw huis...” En wij liepen erheen. Hij zei: “Ik wil niet, dat er op die dag iets afgebroken wordt.”

Ik antwoordde: “Maak het nu meteen goed; bouw het volgens de Tekening.”