Instellingen
Jezus Christus, dezelfde gisteren, vandaag en voor immer
Inhoud
Dit boek is geschreven, opdat iedereen die dit leest moge weten dat Jezus Christus nog mensen REDT en GENEEST.
Het is mijn geloof dat Hij spoedig weer zal verschijnen.
Dit boek vertelt hoe Hij een arme jongen koos en hem riep in zijn bediening, hoe de jongen een poosje bij Hem vandaan liep en toen met zijn hele hart zich tot Hem bekeerde.
Gebed
O, Vader in de Hemel, zegen alstublieft een ieder die dit boek leest. Laat hun weten dat U spoedig een machtige Gemeente gaat roepen, één zoals wij er nog nooit hebben gezien. Wij geloven U nog steeds.
Schep een verlangen in elk hart en o, Rechtvaardige, help Uw nederige dienstknecht om met Uw boodschap door te gaan.
Ik weet dat U mij verborg in het riet, zoals U deed met Mozes voor het een of ander doel.
Dus Vader, help mij om Uw Naam te verheerlijken, want ik vraag het in Jezus Naam.
Amen.
Levensgetuigenis
Ik werd geboren in Cumberland County, Kentucky, in een kleine blokhut. Mijn vader en moeder waren jong getrouwd en ik was het eerste kind. Door mijn moeder is mij verteld dat eens, toen ik ongeveer zes maanden oud was en vader weg was van huis, wij ingesneeuwd waren in de bergen gedurende verscheidene dagen. We zaten zonder voedsel en moeder werd steeds maar zwakker. Tenslotte dacht zij dat het einde gekomen was. Ze zei dat zij al onze kleren en beddegoed verzameld had en terwijl zij mij in haar armen nam, wikkelde zij het alles om ons heen, zodat wij zo warm mogelijk zouden blijven.
Geliefde lezer, ik geloof dat dat het einde zou zijn geweest, als onze liefhebbende Heiland niet op het toneel gekomen was op die tijd. Maar Hij is altijd nabij en verschijnt op het juiste ogenblik. Hij sprak tot een dierbare oude buurman met het hart van een heilige, en vertelde hem te gaan zien waarom in de laatste paar dagen helemaal geen rook uit onze schoorsteen gekomen was. Toen hij aankwam en in de hut inbrak, vond hij moeder en mij bijna verhongerd. Hij pakte wat hout en maakte een vuur. Toen keerde hij terug naar zijn hut om voor ons wat voedsel te halen. Weldra waren wij weer op weg naar kracht en gezondheid.
Spoedig daarna verlieten wij de Staat Kentucky en verhuisden naar Indiana. Vader ging werken voor een boer dichtbij Utica, Indiana. Wij woonden daar ongeveer een jaar en verhuisden toen verder de Ohio vallei in. Verscheidene jaren gingen voorbij en ik was opgegroeid tot een vrij grote jongen, toen God tot mij sprak.
Ik was op een avond op weg om water te dragen naar het huis vanuit de schuur, hetwelk ongeveer een stadsblok van het huis was. Ongeveer halverwege tussen het huis en de schuur stond een oude populier. Ik was juist uit school thuis gekomen en de andere buurjongens gingen naar de oude vijver om te vissen. Ik huilde om ook te gaan, maar pappa zei dat ik water moest halen. Ik was onder de boom gestopt om te rusten, toen ik heel plotseling de wind door de bladeren hoorde waaien. Ik wist dat het geen waaien was vanuit een andere plaats. Het scheen een zeer stille middag te zijn. Ik stapte achteruit bij de boom vandaan en merkte op, dat een plaats ter grootte van een vat door de boombladeren scheen te blazen. Toen kwam er een stem die zei: "Drink, rook of bevuil je lichaam op geen enkele manier, want Ik heb een werk voor je te doen als je ouder bent."
Ik was er zo bang van, dat ik naar huis rende, maar er nooit iets over vertelde. Ik zou nooit kunnen drinken of roken. Ik geloof dat God een groot werk gaat doen in de laatste dagen.
Toen ik oud genoeg werd om uit te gaan met jong gezelschap, wilden zij mij plagen en zeggen dat ik een moederskindje was, omdat ik niet rookte of dronk. Zij wilden zeggen dat zelfs de meisjes zouden roken en dat zij meer durf hadden dan ik. Ik was toen beschaamd om hun te vertellen wat in mijn leven had plaats gevonden. Maar, lieve vrienden, ik ben er zeker vandaag trots op, de wereld erover te vertellen, Halleluja!
Op de leeftijd van veertien jaar werd ik ernstig verwond terwijl ik aan het jagen was. Ik bracht zeven maanden in het ziekenhuis door. God handelde met mij, maar ik wilde het niet ter harte nemen. De roeping werd meer en meer werkelijk voor mij. Maar daar ik niet in een Christelijk thuis was opgevoed, probeerde ik het te weerstaan. Vele malen hoorde ik die stille kleine stem die mij riep, maar ik wilde mij ervan afkeren. Ik werd zo, dat ik nauwelijks verdragen kon zelfs het woord 'kerk' te horen noemen.
Op zekere dag besloot ik een manier te hebben gevonden om van die roep af te komen. Ik ging naar het Westen om op een boerderij te werken. Vriend, God is daar buiten net zo groot als in elke plaats. Moge u profijt trekken uit mijn ervaring. Als Hij u roept, antwoord Hem.
Op een morgen in september van het jaar 1927, vertelde ik moeder dat ik een kampeerreis naar Tunnel Mill ging maken, wat ongeveer veertien mijl van Jeffersonville is, waar wij toen woonden. Ik had mij al een reis naar Arizona met een paar vrienden voorgenomen. Toen moeder weer van mij hoorde was ik niet in Tunnel Mill maar in Phoenix, Arizona, weglopend van de God van Liefde. Het boerderij-leven was erg goed voor een poosje, maar het werd spoedig afgezaagd, zoals met elk ander plezier van de wereld. Maar mag ik hier zeggen, Prijs God, dat de ervaring met Jezus steeds maar zoeter en zoeter wordt en nooit afgezaagd wordt. Jezus geeft altijd volmaakte vrede en troost.
Vele malen heb ik de wind door de grote pijnbomen horen blazen. Het scheen alsof ik Zijn stem kon horen roepen daar buiten in het woud, zeggende: "Adam, waar zijt gij?" De sterren schenen zo dichtbij te zijn, dat je ze zou kunnen pakken met je handen. God scheen zo nabij te zijn.
Eén ding dat voor mij toch zoveel scheen te betekenen omtrent dat land, is de wegen in de woestijn. Als je ooit van de weg afraakt, raak je gemakkelijk verdwaald. Zoveel malen zien toeristen kleine woestijnbloemen en gaan de verkeersweg af om ze te plukken. Ze zwerven weg in de woestijn en zijn verdwaald en soms sterven zij van de dorst. Zo is het op de weg van een Christen - God heeft een verkeersweg. Hij spreekt ervan in Jesaja 35. Het wordt genoemd de "Verheven Baan Van Heiligheid". Vele malen trekken kleine genoegens van de wereld u van de verkeersweg af. Dan hebt u uw ervaring met God verloren. In de woestijn, waarin u verdwaald bent, verschijnt soms een luchtspiegeling. Voor de mensen die sterven van de dorst zal het een rivier of meer zijn. Vele malen lopen mensen er achter aan en vallen erin, om slechts te ontdekken dat zij gewoon baden in heet zand. Soms toont de duivel u iets, waarvan hij zegt dat het een goede tijd is. Dat is maar een luchtspiegeling, het is iets dat niet echt is. Als u luistert, zult uzelf ontdekken dat u alleen maar zorgen op uw hoofd hoopt. Let niet op hem, geliefde lezer. Geloof Jezus, Die levend water geeft voor hen die hongeren en dorsten.
Op zekere dag kreeg ik een brief van thuis, die mij vertelde dat één van mijn broers erg ziek was.
Het was Edward, degene die op mij volgde. Natuurlijk nam ik het niet ernstig, dus geloofde ik dat hij in orde zou komen. Maar een paar dagen later toen ik op een avond uit de stad kwam en door de eetzaal op de boerderij liep, zag ik een papier op de tafel. Ik pakte het op. Het luidde: "Bill, kom naar de noordelijke weide. Zeer belangrijk." Nadat ik het briefje gelezen had, liepen een vriend en ik naar de weide. De eerste persoon die ik ontmoette, was een oude houtvester uit Texas, die op de boerderij werkte. Zijn naam was Durfy, maar wij noemden hem "Pop". Hij had een droevige uitdrukking op zijn gezicht toen hij zei: "Billy, jongen, ik heb slecht nieuws voor je." Op die tijd kwam de voorman aangelopen. Zij vertelden mij dat er zojuist een telegram was gekomen, dat sprak van de dood van mijn broer.
Geliefde vriend, gedurende een moment kon ik mij niet bewegen. Het was de eerste dode in ons gezin. Maar ik wil zeggen dat het eerste wat ik dacht, was of hij bereid was om te sterven. Toen ik mij omkeerde en keek over de gele prairie, liepen tranen over mijn wangen. Hoe herinner ik mij dat wij samen worstelden, toen wij kleine jongens waren, en hoe moeilijk het voor ons was geweest.
Wij gingen naar school met nauwelijks genoeg te eten. De tenen staken uit onze schoenen en we moesten oude jassen dragen, vastgespeld bij de nek, omdat we geen overhemden aan hadden. Hoe herinnerde ik mij ook, dat moeder op een dag wat popcorn in een klein blik voor onze lunch had. Wij aten niet met de rest van de kinderen. Wij konden ons niet het voedsel veroorloven zoals zij het hadden. Wij moesten altijd stilzwijgend voorbijgaan en eten. Ik herinner mij dat de dag waarop wij popcorn hadden, wij dachten dat het een echte traktatie was. Dus om zeker te zijn dat ik mijn deel ervan zou krijgen, ging ik naar buiten vóór twaalf uur en nam een goede handvol, voordat mijn broer zijn deel kreeg.
Toen ik daar stond en keek naar de door de zon verdorde prairie, dacht ik aan al deze dingen en vroeg mij af of God hem naar een betere plaats had gebracht. Toen riep God mij weer, maar zoals gewoonlijk probeerde ik het af te weren.
Ik maakte mij gereed om naar huis te komen voor de begrafenis. Toen Rev. Mc Kinny van Port Fulton Church, een man die net als een vader voor mij is, predikte op zijn begrafenis en vermeldde dat: "Er misschien sommigen hier zijn die God niet kennen, zo ja, verwacht Hem dan nu."
O, hoe greep ik mijn stoel vast, God handelde weer met mij. Dierbare lezer, als Hij roept, antwoord Hem.
Ik zal nooit vergeten hoe mijn arme oude vader en moeder weenden na de begrafenis. Ik wilde teruggaan naar het Westen, maar moeder smeekte mij zo hard om te blijven, dat ik tenslotte erin toestemde om te blijven, als ik werk zou kunnen vinden. Ik kreeg spoedig een betrekking bij de Openbare Werken Maatschappij van Indiana, waar ik nu in dienst ben.
Ongeveer twee jaar later, terwijl ik meters testte in de meter werkplaats bij de Gaswerken in New Albany, werd ik door gas bevangen en gedurende weken leed ik daaraan. Ik ging naar alle dokters die ik kende. Ik kon geen verlichting krijgen. Ik leed aan maagzuur, veroorzaakt door de uitwerkingen van gas. Het werd steeds maar erger. Ik werd naar specialisten gebracht in Louisville, Kentucky. Ze zeiden tenslotte dat het mijn blindedarm was en ik een operatie moest ondergaan. Ik kon het niet geloven, want ik had nooit pijn in mijn zij. De dokters zeiden dat zij niets meer voor mij konden doen tenzij ik een operatie onderging. Tenslotte stemde ik toe dat het gedaan zou worden, maar stond erop dat zij een plaatselijk verdoving zouden gebruiken, zodat ik de operatie zou kunnen gadeslaan.
O, ik wilde dat er iemand bij mij stond die God kende. Ik geloofde in gebed, maar kon niet bidden. Dus ging de prediker van de Eerste Baptisten Gemeente met mij naar de operatie-kamer.
Toen zij mij van de tafel naar mijn bed brachten, voelde ik mijzelf steeds maar zwakker worden. Mijn hart sloeg nauwelijks. Ik voelde de dood op mij. Mijn ademhaling werd steeds maar korter. Ik wist dat ik het einde van mijn weg bereikt had. O vriend, wacht tot je daar eens komt, dan zul je aan heel wat dingen denken die je hebt gedaan. Ik wist dat ik nooit gerookt, gedronken of enige onreine gewoonte had, maar ik wist dat ik niet gereed was om mijn God te ontmoeten.
Mijn vriend, als u alleen maar een koud, formeel kerklid bent, zult u weten dat, wanneer u het einde bereikt, u niet gereed bent. Dus als dat alles is wat u over mijn God weet, vraag ik u juist hier, op uw knieën te gaan en Jezus te vragen u die ervaring van Wederomgeboorte te geven, zoals Hij Nicodemus daarover vertelde, in Johannes, het 3e hoofdstuk, en o, wat zullen de vreugdeklokken luiden - Prijs Zijn Naam.
Het begon donker te worden in de ziekenhuiskamer, alsof het zich in een groot bos afspeelde... Ik kon de wind horen blazen door de bladeren, toch scheen het ver weg in het bos. U hebt mogelijk gehoord hoe een windstoot, die door de bladeren blies, dichter en dichter bij u kwam.
Ik dacht: "Wel, dit is de dood die mij komt halen." O, mijn ziel moest God ontmoeten, ik probeerde te bidden, maar kon niet.
Dichterbij kwam de wind, luider en luider. De bladeren ritselden en plotseling was ik bewusteloos.
Het scheen toen dat ik weer teruggekeerd was naar toen ik een kleine jongen was, staande op blote voeten in die laan onder dezelfde boom. Ik hoorde diezelfde stem die zei: "Drink of rook nooit." En de bladeren die ik hoorde, waren dezelfde als zij die in die boom bliezen op die dag.
Maar deze keer zei de Stem: "Ik riep je en je wilde niet gaan." Het herhaalde zich de derde keer.
Toen zei ik: "Here, als U dat bent, laat mij dan teruggaan naar de aarde en ik zal Uw Evangelie prediken van de daken van de huizen en op de hoeken van de straten. Ik zal iedereen erover vertellen!"
Toen dit visioen voorbij was gegaan, ontdekte ik dat ik mij nooit beter gevoeld had. Mijn chirurg was nog in het gebouw. Hij kwam en keek naar mij en was verbaasd. Hij keek alsof hij dacht dat ik dood zou zijn, toen zei hij: "Ik ben geen man die naar de kerk gaat, mijn praktijk is zo groot, maar ik weet dat God deze jongen bezocht heeft." Waarom hij dat zei weet ik niet. Niemand had er iets over gezegd. Als ik toen had geweten wat ik nu weet, zou ik van dat bed zijn opgestaan, juichend: Geprezen zij Zijn Naam!
Na een paar dagen kon ik naar huis terugkeren, maar ik was nog ziek en moest noodzakelijk een bril dragen voor mijn ogen vanwege astigmatisme. Mijn hoofd schudde, als ik gedurende en ogenblik naar iets keek.
Ik begon God te zoeken en te vinden. Ik ging van kerk naar kerk, trachtend de een of andere plaats te vinden waar een ouderwetse altaaroproep was. Het droevige ervan was, dat ik er geen kon vinden. Ik zei, dat als ik ooit een Christen was, ik een echte zou zijn. Een prediker die mij de opmerking hoorde maken, zei: "Nu, Billy, jongen, je komt in fanatisme terecht." Ik zei, dat als ik ooit bekeerd werd, ik het wilde voelen, wanneer het zou komen precies zoals bij de discipelen.
O, prijs Zijn Naam, ik werd later bekeerd en ik ben het nog en door Zijn hulp zal ik het altijd houden.
Op een avond werd ik zo hongerig naar God en naar een echte ervaring, dat ik naar buiten ging in de oude schuur achter het huis en probeerde te bidden. Ik wist toen niet hoe te bidden, dus begon ik gewoon met Hem te praten zoals ik tegen iemand anders zou doen. Heel plotseling kwam er een licht in de schuur en het vormde een kruis en de stem vanuit het kruis sprak tot mij in een taal die ik niet kon verstaan. Het ging toen weg, ik was als verlamd. Toen ik weer tot mijzelf kwam, bad ik: "Here, als U dat bent, kom alstublieft en praat weer met mij." Ik had mijn Bijbel gelezen sinds ik thuis gekomen was uit het ziekenhuis en ik had in 1 Johannes 4 gelezen: "Geliefden, gelooft niet alle geesten, maar beproeft ze of ze uit God zijn."
Ik wist dat een Geest aan mij verschenen was en toen ik bad verscheen hij weer. Toen scheen het mij of duizend pond van mijn ziel was opgelicht. Ik sprong op en rende naar het huis en het leek alsof ik op lucht liep.
Moeder vroeg: "Bill, wat is er met je gebeurd?" Ik antwoordde: "Ik weet het niet, maar ik voel mij zeker goed en licht." Ik kon niet langer in het huis blijven. Ik moest eruit en lopen.
Ik wist toen dat als God verlangde dat ik zou prediken, Hij mij zou genezen. Dus ging ik naar een kerk, die geloofde in zalven met olie en ik werd ogenblikkelijk genezen. Ik zag toen dat de discipelen iets hadden wat de meeste predikers vandaag niet hebben. De discipelen werden gedoopt met de Heilige Geest zodat zij de zieken konden genezen en machtige wonderen in Zijn Naam doen. Dus begon ik te bidden voor de doop van de Heilige Geest en kreeg het.
Ongeveer zes maanden later gaf God mij op zekere dag het verlangen van mijn hart. Hij sprak tot mij in een groot licht, mij vertellend te gaan prediken en voor de zieken te bidden en Hij zou hen genezen, ongeacht welke ziekte zij hadden. Ik begon te prediken en te doen wat Hij mij vertelde te doen. O vriend, ik kan niet beginnen u te vertellen wat er allemaal gebeurde: Blinde ogen openden zich. De lammen liepen, kankers zijn genezen en alle soorten wonderen zijn gebeurd.
Op zekere dag doopte ik honderddertig mensen onderaan Spring Street, Jeffersonville, Indiana, na een opwekking van twee weken. Het was een hete dag in augustus en er waren ongeveer drieduizend mensen aanwezig. Ik stond op het punt de zeventiende persoon te dopen toen ik plotseling weer die stille, zachte stem hoorde, die zei: "Zie omhoog." De lucht was als koper op die hete dag in augustus. We hadden gedurende drie weken nog geen enkele regen gehad. Ik hoorde de stem weer en toen zei deze voor de derde keer: "Zie omhoog."
Ik keek omhoog en daar kwam uit de lucht een grote, heldere ster, die ik vele malen tevoren gezien had, maar waar ik u niet over verteld had. Dikwijls heb ik er mensen over verteld, dat hij verscheen en ze hebben er alleen maar om gelachen en gezegd: "Bill, je verbeeldt je dat alleen maar. Of misschien droomde je." Maar, prijs God, deze keer had Hij Zichzelf zichtbaar aan allen getoond, omdat het zo dicht bij mij kwam, dat ik zelfs niet kon spreken. Nadat een paar seconden waren voorbijgegaan, schreeuwde ik en veel mensen keken naar boven en zagen de ster precies boven mij. Sommigen vielen flauw, terwijl anderen juichten en anderen liepen hard weg. Toen keerde de ster terug in de lucht en de plaats die hij verlaten had, was ongeveer vijftien voet in het vierkant en deze plaats bleef zich bewegen en bruisen als golven, die aan kwamen rollen. Er had zich in deze plaats een kleine witte wolk gevormd en de ster was opgevangen in deze kleine wolk.
Geliefde lezer, als ik slechts plaats had in dit boek om u te vertellen over de vele dingen die gebeurd zijn, hoe onze tabernakel werd gebouwd en vele krachtige opwekkingen die wij hebben gehouden. Mensen zijn van ver en nabij gekomen om genezen te worden. Maar ik wil dit boek klein genoeg laten maken, zodat het goedkoop verkocht kan worden om in het bereik van allen te zijn. Deze dingen zijn om u te laten weten, dat Jezus Christus nog steeds Dezelfde is, zoals Hij was en gisteren en vandaag en voor immer zal zijn, en dat u Hem zou geloven en gered worden. Als u kunt, te allen tijde zijn onze opwekkingsdiensten dichtbij u, bezoek ze alstublieft.
Getuigenissen
Nu, op de volgende bladzijden zult u enige persoonlijke getuigenissen vinden van een paar die genezen zijn gedurende enige van onze samenkomsten.
Ik lag in het ziekenhuis te New Albany, Ind., toen ik hoorde van broeder Branham. Ik was gegrepen door een auto. Praktisch al mijn ribben waren gebroken. Mijn rug was verwrongen. Wat betreft medische hulp was ik een hopeloos geval.
Broeder Branham bad voor mij en ogenblikkelijk gingen mijn ribben naar hun plaats, en mijn rug ook. De dokter kon het niet begrijpen. Ik stond op, trok mijn kleren aan, ging naar huis en ging werken.
Prijs God voor Zijn Genezende Kracht.
- William H. Merrill, 1034 Clark St., New Albany, Ind.
Ik was kreupel gedurende vele jaren. Ik ben enige tijd bedlegerig geweest. Mijn ledematen waren verkromd, zodat ik niet kon lopen. De dokter zei, dat ik nooit zou kunnen lopen. Ik hoorde over broeder Branham en hoe God zijn gebeden beantwoordde. Dus riep ik hem. Hij en nog een jongeman, genaamd DeArk, kwamen en baden voor mij. Onmiddellijk werden mijn ledematen genezen. Ik kon lopen. Ik loop nog. Het is nu vier jaar geleden sinds het gebeurde.
Ik prijs God voor Zijn Wonderbare Kracht.
-Mevrouw Mary Der Ohanion, 2223 E.Oak St., New Albany, Ind.
Aan hen op wie het betrekking moge hebben.
Ik was kreupel gedurende geruime tijd. Mijn benen waren gebroken en ik zou nooit meer kunnen lopen volgens de verklaring van de dokter. Mijn zoon rolde mij naar de samenkomst van broeder Bill in mijn rolstoel. Die avond zag ik een man lopen die in achttien jaar niet gelopen had. Ik zag ook een man zijn gezichtsvermogen ontvangen en door de kerk wandelen zonder enige hulp. Hij was veertig jaar blind geweest; en vele anderen, kreupelen en allerlei soorten ziekten genazen die avond. Dus toen mijn beurt kwam om voor mij te laten bidden, had ik geloof om in Jezus te geloven, dat Hij Dezelfde was gisteren, vandaag en voor immer. Broeder Bill bad voor mij, greep mij bij de hand en zei in Jezus' Naam: "Loop".
Ik voelde de kracht van God op mij komen. Mijn benen, die recht voor mij uitstaken, gingen naar de vloer en ik begon te lopen, en prijs God, ik verliet mijn oude rolstoel en liep verscheidene huizenblokken ver naar huis.
- Mevrouw T.Hargrove, 149 Spring St., Jeffersonville, Indiana.
Ik was twee jaar geleden opgegeven om te sterven aan kanker. Ik kende broeder Branham al jaren. Ik kende hem als een rechtvaardig persoon en ben in vele van zijn samenkomsten geweest. God zegent hem en werkt vele, vele wonderen door hem. Ik riep hem om voor mij te bidden. Mijn kanker verdween.
Ik ben nog steeds gelukkig, prijzend en dankend God.
- Mevr. L.Stinner, Missouri Ave., Jeffersonville, Indiana.
Ik was opgegeven door onze huisdokter, had nog maar een paar uur te leven. Ik was gedurende drie jaar ziek geweest met kanker.
Een man met name Wiseheart vertelde mij over broeder Bill. Zij reden vijfendertig mijl door sneeuw en ijs om bij mij te komen. Tegen de tijd dat zij daar kwamen, hadden een aantal van mijn vrienden en verwanten zich verzameld om mij voor de laatste keer te bezoeken. Mijn dochters hadden mijn doodskleren gekocht om mij in te leggen. Ik was bijna bewusteloos toen broeder Bill daar kwam. Hij vroeg aan alle ongelovigen de kamer uit te gaan. Toen knielde hij en bad voor mij. Ik voelde de kracht van God op mij, toen hij zijn hand op de mijne legde, en dadelijk voelde ik, dat mijn kanker weg was.
Ik stond op mijn voeten, God prijzend voor Zijn kracht. Dat is vier jaar geleden geweest en ik heb sindsdien geen kanker meer gehad.
Prijs God voor Zijn Goedheid.
- Mevrouw Sarah Hoyse, Middletown, Ind.
Ik was kreupel vanaf mijn geboorte. Ik kon nooit lopen of mijn handen en armen gebruiken. Ik hoorde waar broeder Bill een wonderbare genezingssamenkomst hield. Ik woonde deze bij en zag dat veel wonderlijke dingen, door geloof in Jezus' Naam en het opleggen van handen, gedaan werden.
Broeder Bill bad voor mij, keek mij toen recht aan en zei in Jezus' Naam: Wandel. Ik voelde de kracht van God over mijn lichaam komen. Ik gehoorzaamde en voor de eerste keer in mijn leven begon ik te lopen. Ik was vijfendertig jaar oud.
God doet wonderbare dingen in deze laatste dagen.
Prijs Zijn Naam voor immer.
Dierbare vrienden, er zijn anderen die genezen zijn en graag hun getuigenis zouden willen geven als getuigen van de kracht van God, maar wij hebben er nu de ruimte niet voor in dit kleine boekje. Deze getuigenissen die zijn gegeven, zijn om u te bemoedigen in Jezus Christus te geloven en Hem te kennen als Uw Redder en Genezer. Velen die de Bijbel lezen, zeggen: "Als ik maar geleefd had in de tijd van de Bijbel, dan zou ik naar Jezus gaan en Hij zou mij helpen." Vriend, Hij is hier vandaag om u te helpen, precies hetzelfde als Hij was in die dag. Geloof alleen de Heilige Geest, Hij is de Getuige van Jezus, alstublieft, geloof Hem precies daar waar u bent, en u zult genezen worden.
Prediking
Onze tekst wordt gevonden in Jesaja 53:5.
Hij werd om onze overtreding verwond, voor onze overtreding verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem en door Zijn striemen zijn wij genezen.
Nu vriend, de Bijbel zegt dat wij door Zijn striemen genezen zijn en wij zullen toegeven dat wij reeds de vergeving van onze zonden hebben door het vergieten van Zijn Bloed, onverschillig wat wij hebben gedaan. Waarom? Omdat het in de verzoening was, zegt u. Waren Zijn striemen voor Genezing ook niet in de verzoening? Als dan de verzoening voor genezing zijn kracht verloren heeft, dan bent u in uw zonden voor de verzoening, want uw zonden werden verzoend door hetzelfde Bloed van dezelfde Man, op dezelfde plaats, op dezelfde tijd, op dezelfde dag.
Dan zult u moeten zeggen dat zij tezamen werken, of beide zonder resultaat zijn.
Nee vriend, u gelooft Jezus precies eender voor uw genezing als u doet voor uw zonden en de verzoening zal hetzelfde resultaat hebben. Het zal voor u op dezelfde wijze werken als u gelooft dat het voor u gedaan werd in deze dag zowel als voor hen in die dag.
Net zoals u naar de rivier gaat om met de veerboot over te steken en u ziet anderen oversteken, dus waarom kunt u het niet? U gaat niet naar de kapitein van die boot en vraagt hem of de boot de reis zal maken of niet. U betaalt gewoon uw ritprijs, gaat aan boord en gaat zitten. Het is dan voor de bestuurder om u over de rivier te brengen.
Het is dezelfde methode bij Goddelijke Genezing, u ziet dat anderen gezond worden en u kunt ook genezen worden. Ga slechts naar Jezus. De ritprijs is in dit geval "geloof", dan is het aan Jezus om het voor u tot een goed einde te brengen.
O broeder en zuster, geloof Hem, u kunt ook genezen worden. De dag van Wonderen is niet voorbij voor hen die geloven, dat hij niet voorbij is.
Wat is het eerste dat u doet als u plannen maakt voor een picknick? U neemt de almanak voor oude dames en kijkt of het op die dag zal gaan regenen of mooi weer zal zijn. Dan zult u blij zijn als er sprake is van mooi weer. Dan zult u zeggen: "Wij willen voor die dag plannen maken voor een picknick." U zult al uw lunch-benodigdheden kopen en klaar zijn voor het uitje, alleen maar omdat de almanak spreekt over mooi weer.
O broeder en zuster, u stelt veel vertrouwen in een almanak, waarom kunt u niet in Gods Woord geloven? Bedenk dat God altijd enigen heeft gehad die geloven, waarom zou u nu niet één van hen zijn? Lees Markus 16 en zie dat de laatste opdracht, die aan de gemeente gegeven werd, was om de zieken te genezen. Hij zei: "En deze tekenen zullen hen volgen die geloven."
Als uw kerk zegt dat zij geloven en de tekenen volgen niet, dan geloven zij niet volgens Gods Woord.
Vraag iemand vandaag om een goed teken van een gelovige en zij zullen iemand aanwijzen met een goede maatschappelijke positie, iemand die goed betaalt op de offerschaal. O, mijn vriend, sommigen van hen weten niet meer over God dan een Hottentot weet over een Egyptische nacht, en sommigen van hen zijn ook beschaafde geleerden uit een seminarie. Maar u behoeft geen geleerde te zijn om God te kennen. Maar u moet meer doen dan de meesten van hen, u moet geloven en als u het doet, zullen de tekenen in Markus 16:17 en 18 u volgen, zoals Jezus zei dat zij zouden.
Bedenk, in Markus 16 staat: "Predikt het Evangelie aan elk schepsel." U zegt misschien: "Broeder Branham, wat is het Evangelie, zodat wij mogen weten of wij het hebben of niet. Is het het Woord?"
Paulus zei dat het Evangelie tot ons niet alleen in woord komt, maar door Kracht en Demonstratie van de Heilige Geest. Zou u dan niet de Kracht van de Heilige Geest moeten hebben om die tekenen van Markus 16 te demonstreren?
Sla met mij op de 2e brief aan Timotheüs, het 3e hoofdstuk en zie hoe de Heilige Geest zegt dat in de laatste dagen de mensen een vorm van godzaligheid zouden hebben, maar de kracht ervan zouden verloochenen, en van zulke mensen, zegt de Bijbel, dat u zich af moet wenden.
Is dat niet een teken dat we in de laatste dagen leven? Mensen ontkennen de kracht om te genezen en om zo vrij van zonden te zijn.
De kerken worden zo koud, dat de thermometer naar 60 graden onder nul gaat. U kunt geen overwinning hebben en Goddelijke Genezing beoefenen met kaart-partijtjes en sigaretten. Sommige mensen gaan naar de kerk op zondagmorgen met een grote sigaar in hun mond, er uitziende als een Texas-stier zonder horens. Het Woord zegt ons, onszelf te reinigen van alle onreinheid. O broeder, wend u af van uw wereldse dingen en dien God. Dan zal Hij u toestaan te wandelen op Zijn Verheven Baan van Heiligheid, waarvan Jesaja sprak in het 35e hoofdstuk.
Als iemand u een postwissel van $70.000 zou brengen, zou u beginnen u te verheugen. Als ik u zou vragen waarom u zo gelukkig was, zou u antwoorden dat u $70.000 had. Als ik het zou betwijfelen, zou u mij de postwissel overhandigen. Als ik zou zeggen dat het alleen maar een stuk papier was met iets erop geschreven, zou u snel antwoorden dat er een deposito van $70.000 bij de Amerikaanse regering zou moeten zijn, voordat de wissel werd geschreven en dat daarom de regering er achter zou staan.
Weet dan dat Jakobus 5:14 zegt dat het gebed des geloofs de zieke zal behouden. U zou kunnen zeggen, dat dat alleen maar papier was met een geschrift erop. Maar broeder, de hele Hemel staat achter de Bijbel.
Als u Zijn Woord leest, bedenk dan dat de belofte voor u is. Begin u dan te verblijden en te geloven en Hij zal u genezen.
Hij is dezelfde God vandaag en voor immer.
Amen.